دکتر استادهادی را از سال 1388 که جهت گذراندن دوره دکتری تخصصی فارماکولوژی به گروه ما آمده بودند می شناختم. غیر از درک درست و خلاقیت در زمینه های مختلف فارماکولوژی با پشتکار و دقتی بی نظیر به همه اموری که به ایشان محول میشد، می پرداختند. مرور پایان نامه تخصصی ایشان تحت عنوان " بررسی نقش گیرنده TLR4 در کاهش پاسخدهی عروقی مزانتر به محرک های اتونوم در موش های صحرایی مبتلا به سیروز صفراوی" که با راهنمایی اینجانب و استاد محترم جناب آقای دکتر رضایت انجام شد نیز حکایت از آن دارد. هیچ وقت فراموشم نمی شود که راه اندازی مدل تجربی "خارش" که کار مشکلی بود را با چه حوصله و دقتی راه اندازی کردند و چقدر شور و شوق داشت که کارهای متنوعی در این زمینه انجام دهد. در همین راستا چندین مقاله با همکاری مرکز برجسته درماتولوژی هاروارد منتشر کرد که خود نشانگر اهمیت و نوآوری یافته های ایشان بود. بعد از پایان دوره تخصصی علیرغم همه شایستگی ها حضور در مراکز مهم علمی مشغول گذراندن طرح خود در موسسه تحقیقات ضایعات نخاعی در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران شوند. طی این مدت (یک سال) زحمات بی دریغ جهت اعتلای قسمت آزمایشگاه پایه این مرکز متحمل شدند و اشتیاق زیادی داشتند که کارهای پژوهشی مرکز را اعتلا دهند در واقع حضور ایشان برکتی برای این مرکز بود و شکی نداشتم که با این وجود به آن اهداف خود خواهد رسید دریغا که دست اجل، مهلت همه این کارها را از او گرفت. بعنوان یک همکار بار غم این ضایعه برایم بسیار گران است و نمی توانم فراموشش کنم. هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود. دهپور مهرماه 96 دکتر ستار استاد هادی متولد 2/7/1362 شهرستان شهرکرد بودند ایشان تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهر مادری خود به پایان رساندند پس از آن مدرک دامپزشکی را از دانشگاه شهرکرد (1388) و مدرک دکتری تخصصی فارماکولوژی خود را سال 1394 از دانشگاه علوم پزشکی تهران با امتیاز عالی دریافت کردند و به عنوان استادیار در مرکز تحقیقات ضایعات نخاعی دانشگاه علوم پزشکی تهران مشغول به فعالیت شدند. طی این مدت همکاریهای سازنده دکتر استادهادی با مرکز تحقیقات طب تجربی و گروه فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داشت. ایشان، تجربیات علمی و پژوهشی خود را با انتشار مقالات علمی در حیطه فارماکولوژی در مجلات معتبر بین المللی با جهانیان به اشتراک گذاشتند اقدامات نوآورانه دکتر استاد هادی در عرصه پژوهش آینده نویدبخشی را وعده می داد. افسوس که فقدان ناگهانی ایشان پایان ناگواری بر این فعالیتها رقم زد. این مصیبت را خدمت خانواده محترمشان، همسر داغدارشان و جامعه فارماکولوژی ایران تسلیت عرض می نماییم.